Na podstawie znakomitych opracowań pana Jerzego Parysa z Pawonkowa, kontynuujemy naszą historyczną wędrówkę po Ziemi Lublinieckiej, przybliżając Czytelnikom heraldykę obecnych dzielnic stolicy powiatu. W miarę upływu czasu osobne wioski zostały wchłonięte w granice miasta. Zdążyły jednak zachować sporo samodzielnej historii…
DRONIOWICZKI
Dawniej były samodzielną miejscowością, gminą do roku 1945. Po tym czasie przyłączone zostały do Lublińca i stanowią dzisiaj dzielnicę miasta. Miejscowość posiadała własną pieczęć z godłem, uwidocznioną na dokumencie z roku 1810. Z dawnych czasów pochodzi m.in. zabytkowa kapliczka. W XIV wieku wzniesiono tutaj zamek Piastów.
Herb: Na podstawie pieczęci – w srebrnym polu tarczy zielona, na niej po bokach dwa zielone drzewa iglaste z brązowym pniem. Pomiędzy nimi brązowy pniak z czarnym ptakiem skierowanym w prawo.
KOKOTEK
Podobnie jak Droniowiczki – od dawnych czasów stanowił samodzielną miejscowość, a po roku 1945 został przyłączony do Lublińca. Określono również pieczęć miejscowości z 1750 roku. Obecnie Kokotek kojarzony jest z bazą turystyczną i hotelarską. W jednym z dzisiejszych ośrodków wypoczynkowych znajdował się obóz dla internowanych w 1982 roku.
Herb: Na podstawie pieczęci – w srebrnym polu tarczy czerwony kogut z czerwonym grzebieniem, brązowymi nogami i zielonym ogonem, w centralnej części, odwrócony w prawo.
STEBLÓW
Miejscowość dawnej była samodzielną wsią, stanowiła gminę, która posiadała własną pieczęć z godłem. Odcisk tej pieczęci potwierdzono na dokumencie z 1837 roku. Dzisiaj Steblów, obok śródmieścia, stanowi największą dzielnicę Lublińca. Znajduje się tutaj m.in. kościół p.w. Św. Edyty Stein – patronki miasta.
Herb: Na błękitnym polu tarczy herbowej, złote grabie stojące pionowo, odwrócone drzewcem w dół.
ZAMEK (WYMYŚLACZ)
Zamek w Lublińcu został wzniesiony w XIII wieku z inicjatywy książąt opolskich. Pod koniec XIV wieku właścicielem warowni został Spytek z Melsztyna, a na początku XV wieku przeszedł w ręce Bernarda, księcia niemodlińskiego, który ożenił się z Jadwigą, córką Spytka. W XVI wieku zamek należał do królów czeskich, którzy często go zastawiali. W 1587 roku właścicielem został ród Kochcickich, którzy dokonali gruntownej przebudowy zamku. W 1629 roku cesarz skonfiskował zamek Kochcickim za udział w wojnie trzydziestoletniej po stronie protestantów. W 1645 roku nowymi właścicielami zostaje włoska rodzina Cellarych osiadła w Krakowie, a następnie w latach 1727-63, rodzina Garnier. W roku 1784 lublinieckie dobra nabył Franz Grotowski, który nie mając potomka, przekazał zamek na sierociniec.
Herb: Na podstawie nazwy. W srebrnym polu tarczy herbowej, czerwony budynek dwupiętrowego zamku z dwoma basztami po bokach, zielony dach i murawa. Błękitna chorągiewka na czerwonym kominie w środku dachu.
