„Proszę, Polsko nie umieraj…” [felieton Heleny Grembeckiej]

.

Proszę, Polsko, nie umieraj, bo tak wielu nas

Swoje życie Ci oddało, aby płomień zgasł!

(…)

Proszę, Polsko nie umieraj, z kolan można wstać.

Ponoć wiara czyni cuda, no to wstań i walcz!

Proszę, Polsko nie umieraj, nie sprzedawaj się

Pod latarnią źle się stoi, a Tyś damą jest.

.

[WIĘCEJ]

.

Bardzo trafnie ktoś mądry niedawno zauważył, że dla upamiętnienia ważnych faktów historycznych i dla uczczenia prawdziwych polskich bohaterów, więcej robią środowiska kibicowskie – jedną odważną oprawą stadionową, więcej robią zdolni raperzy, grafficiarze i różnego rodzaju pasjonaci, niż powołane w tym celu instytucje państwowe. Entuzjaści, patrioci z potrzeby serca są – autentyczni i prawdziwi, a urzędnicy państwowi są po prostu – w pracy.

.

Ponad tysiącletnia historia Polski zasobna jest w wiele niezwykłych wydarzeń. U jej początku  książę Mieszko I, przyjmując wraz ze swoim dworem chrzest, wprowadził Polskę w chrześcijańską zachodnią cywilizację. Jego syn, Bolesław Chrobry w 1025 roku przyjął koronę królewską – Polska stała się niezależnym królestwem. W dziejach monarchii pojawiali się mądrzy i dzielni władcy, ale byli też nieudolni oraz tacy, którzy nie dbali o polską rację stanu.

.

Reżyser Tomasz Bagiński, w kilkuminutowym animowanym filmie z 2010 roku, jak w pigułce, zawarł tysiąc lat Królestwa Polskiego. Jedynym zgrzytem w tym filmie, pełnym symboli i znaków, jest patetyczna końcówka z flagą Unii Europejskiej w tle.

.

[WIĘCEJ]

.

Od początku swej państwowości Polacy okazywali wielką cześć Matce Bożej. Polskie rycerstwo obrało Maryję za swoją patronkę. Jej wizerunek widniał na bojowych sztandarach. Powstawały kościoły i kaplice nazywane Jej imieniem. Pieśnią narodową była – „Bogurodzica”. Gdy czas monarchii w Rzeczpospolitej Polskiej powoli zmierzał do końca, upomniała się o swoje królestwo Najświętsza Maryja Panna. Ale dlaczego „Królowa Polski”? Czy to Polacy wymyślili? Nie, nie był to efekt przywłaszczenia sobie przez nasz naród Matki Boga. Można powiedzieć, że inicjatywa wyszła od Niej samej. Jeszcze prawie pół wieku przed ślubami polskiego króla Jana Kazimierza – złożonymi w czasie potopu szwedzkiego, 1 kwietnia 1656 roku we lwowskiej katedrze, w Neapolu w 1608 roku jezuicki mnich – Juliusz Mancinelli w czasie modlitwy zobaczył Maryję w królewskich szatach i usłyszał od Niej pytanie: „Dlaczego nie nazywasz Mnie Królową Polski?”. Tak wielkie wrażenie na Mancinellim wywarła ta wizja, że po uzyskaniu zgody przełożonych, mimo podeszłego wieku, wybrał się pieszo do Polski. Dotarł, a w czasie modlitwy na Wawelu znowu zobaczył Maryję i usłyszał podobne zdanie: „Ja jestem Królową Polski. Jestem Matką tego narodu, który jest Mi bardzo drogi…”. [WIĘCEJ]

.

Oddanie Polski Matce Bożej, przez ślubowanie króla Jana Kazimierza, było aktem nie tylko religijnym. To król – głowa państwa, w obecności dostojników pełniących główne urzędy, w uroczysty sposób zwracał się Matki Boga z błaganiem o ocalenie ginącej Ojczyzny. Akt spisany i ogłoszony publicznie ma swoją wagę. Nigdy też nie został odwołany, czy unieważniony przez sprawujących władzę w Polsce.

.

Przez pamięć tak wielu pokoleń, które żyły i tworzyły nasze narodowe dziedzictwo, przez pamięć bohaterów, którzy walczyli i ginęli w obronie Ojczyzny, my nie mamy prawa zaprzepaścić tego narodowego skarbu, jakim jest Rzeczpospolita Polska, bo nie jest ona naszą własnością! Doprowadzona do ruiny przez kolejne ekipy rządzące, dziś Polska stoi nad przepaścią i jak złowieszczo w tej sytuacji brzmi hasło wyborcze jednego z kandydatów na urząd prezydenta: „Cała Polska naprzód”.

.

Zbliżające się wybory mogą być dla Polski ostatnią deską ratunku, albo gwoździem do Jej trumny! To zależy od nas, od decyzji, jakie podejmiemy 18 maja 2025!

.