Strój Górniczy

Kurtka górnicza wykonana jest z sukna czarnego, zapinana na 9 guzików z żółtego metalu. Na piersiach skośnie ku dołowi zbliżające się patki z czarnego aksamitu, na których jest przyszytych po 5 guziczków na każdej. Kołnierz stojący pół wykładany na 5 cm wysoki, uszyty z czarnego aksamitu i zapinany na dwie haftki. Na kołnierzu ma być umieszczone godło górnicze wykonane z żółtego metalu, a dla stopnia generalnego dyrektora godło górnicze ma być wyszyte złotą nicią.

Dystynkcje stopni górniczych mają być naszywane na ramieniu powyżej łokcia, jako ozdoby szmuklerskie. Wzory stopni górniczych wyszywanych na naszywkach szmuklerskich mają odpowiadać wzorom na mundurach służbowych. Naszywki szmuklerskie wg ustawy mają być wykonane z czarnego aksamitu w dolnej części zakończone półksiężycem. Do półksiężyca mają być przyszyte czarne frędzle. Stopnie górnicze mają być naszyte na czarnym aksamicie naszywek szmuklerskich natomiast rozetki, stosownie do stopnia, mają być wykonane z żółtego metalu i przypięte do naszywek szmuklerskich. Rękawy mają u spodu aksamitne wyłogi a na patkach o długości 18 cm i 3 cm szerokich, ściętych skośnie przyszyte po 5 guziczków. Na plecach, ma być, wszyta do kołnierza, wycięta skośnie pelerynka opadająca z przodu poniżej ramion. Spodnie munduru uroczystego mają być uszyte z czarnej krepy, bez mankietów.

Dla grupy generalnych dyrektorów i dla generalnego dyrektora górnictwa na spodniach są naszyte dwa aksamitne lampasy wzdłuż szwu po zewnętrznej stronie. Mundur uzupełniał kołpak górniczy tzw. czako. Kołpak wykonany z tektury, bez daszka, obciągnięty czarnym suknem z miękkim denkiem również obciągniętym suknem. Z przodu po środku umieszczone jest godło górnicze w wieńcu wawrzynowych wyszyte złotym bajorkiem. Przy kołpaku po lewej stronie pióropusz o wysokości 22 cm, z piórami. Kolor pióropusza uzależniony jest od stopnia.

Czarny dla grupy aspirantów i górników, biały dla grupy techników, inżynierów i dyrektorów górniczych, zielony dla grupy dyrektorów generalnych, natomiast pióropusz pąsowy mieli nosić członkowie orkiestr górniczych. Na górnym otoku kołpaka (czaka) 5 mm poniżej krawędzi ma być naszyta borta, jako dystynkcja, określająca stopień służbowy. Osoby posiadające uroczysty mundur górniczy uprawnione są do jego noszenia podczas: świąt państwowych, Dnia Górnika, uroczystości dekoracji orderami, odznaczeniami państwowymi i odznakami, uroczystości nadania stopnia górniczego i wręczania honorowej szpady górniczej oraz podczas innych uroczystości, ceremonii i wystąpień ważnych dla środowiska górniczego.

Natomiast mundur służbowy ma być używany w czasie wykonywania obowiązków służbowych. Do munduru galowego należy nosić ordery i odznaczenia, natomiast na mundurze służbowym baretki tych orderów i odznaczeń. Honorowe szpady górnicze przyznawane mają być bezpłatnie, a ich koszt ma ponosić jednostka organizacyjna. Również wieniec wokół godła górniczego wyszywanego uległ zmianom. W miejsce wieńca składającego się z liści dębowych i wawrzynowych wprowadzono wieniec tylko z liści wawrzynowych.

Tekst: Ewa Kruszyna

Bibliografia:
Polski mundur górniczy – tradycja i współczesność. Wojciech PREIDL, Andrzej J. WÓJCIK
Mundur górniczy nie tylko dla górnika. Michał Wroński