W dniu 23 listopada 2017r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników, wobec krytycznego zadłużenia spółki i braku możliwości innych prawnych działań było zmuszone podjąć decyzję o likwidacji PKS Lubliniec. Podstawowym obowiązkiem jednostek samorządu terytorialnego jest zapewnienie transportu publicznego co wynika, z art. 7 ust.1 pkt 4 (cyt.: Art. 7. Zadania własne gminy; 1. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy; 4) lokalnego transportu zbiorowego;) Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz Ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym art. 4 ust.1 pkt 6 (cyt.: Art. 4. Zadania publiczne powiatu o charakterze ponadgminnym;1. Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie; 6) transportu zbiorowego i dróg publicznych).
Powiat Lubliniecki odmówił w przeszłości komunalizacji, która była jedyną alternatywą dla dalszego funkcjonowania i rozwoju PKS Lubliniec. Warto przytoczyć w tym miejscu przykład Kluczborka, gdzie PKS od 2009 roku został skomunalizowany i należy do Powiatu Kluczborskiego. Każdego roku przewozi 2 miliony pasażerów, posiada nowoczesny tabor 58 autobusów – w latach 2013-2015 zakupiono dla PKS Kluczbork 25 nowych autobusów. Działa on już nie tylko w granicach samego Powiatu Kluczborskiego, ale zaczyna oferować swoje usługi w całym regionie. Także w Łukowie komunalizacja przeprowadzona w 2010r., zakończyła się sukcesem. PKS Łuków S.A. dynamicznie się rozwija i rok 2017 kończy na plusie, planując jednocześnie inwestycje w tabor.
PKS-y powstały na bazie oddziałów Państwowej Komunikacji Samochodowej na początku lat 90-tych. Łącznie powstało prawie 170 tego typu firm w formie spółek. Po nieomal półwieczu funkcjonowania w gospodarce centralnie planowanej PKS-y jako spółki prawa handlowego musiały odnaleźć się na wolnym rynku, do czego nie były przygotowane – radziły sobie głównie wyprzedając majątek. Niestety jednym z kluczowych czynników prowadzących do pogłębiającej się zapaści PKS-ów był kiepski nadzór właścicielski. Poprzednia ekipa rządowa stawiała na szybką prywatyzację, skutkiem czego część tych przedsiębiorstw została sprywatyzowana, znacząca część upadła a kilka zostało skomunalizowanych. Najbardziej racjonalnym okazał się proces komunalizacji, czego przykładem jest przytaczany już Kluczbork.
W całym kraju pozostało tylko 7 PKS-ów, których właścicielem jest Skarb Państwa. Od samego początku borykają się one z poważnymi problemami finansowymi. NIK w raporcie z 2011r., analizując sytuację PKS-ów zauważyła, że zmniejsza się rynek pasażerów przy jednoczesnym zaostrzeniu się konkurencji między przewoźnikami. Tam gdzie PKS został zlikwidowany lub uległ prywatyzacji drastycznie wzrosły ceny biletów dla pasażerów. Przewozy to trudny rynek, narażony na nierentowność szczególnie na określonych, mniej uczęszczanych trasach. Również prywatny przewoźnik nie zapewni transportu publicznego w każdym miejscu bez dopłaty samorządu.
Podobna sytuacja ma miejsce w naszym powiecie, początkowe błędy w zarządzaniu, rosnąca nie zawsze uczciwa konkurencja, utrzymywanie nierentownych tras przewozowych w imię zapewnienia transportu publicznego, spowodowały krytyczny wzrost zadłużenia firmy, który zgodnie z przepisami zmusił właściciela do podjęcia decyzji o likwidacji. Ta sytuacja wymaga jednoznacznej decyzji samorządów – szczególnie powiatu, czy idąc za pozytywnym przykładem Kluczborka jest wola do działań, które zapewnią transport publiczny na terenie ziemi lublinieckiej, czy stanie się tak, że z początkiem nowego roku autobusy PKS-u nie wyjadą z zajezdni.
