Delegacje Hufca ZHP, Ochotniczej Straży Pożarnej oraz Jednostki Wojskowej Komandosów z Lublińca oddały hołd Powstańcom Śląskim w setną rocznicę wybuchu II Powstania Śląskiego.
Kameralne ceremonie odbyły się pod pomnikiem Virtuti Militari na terenie Cmentarza Wojskowego oraz pod pomnikiem Powstańców Śląskich znajdującym się na Placu Pawła Golasia.
Grupa reprezentująca Hufiec ZHP oraz Ochotniczą Straż Pożarną odwiedziła Cmentarz Wojskowy już we wtorek. Złożono tutaj okolicznościową wiązankę kwiatów i zapalono znicz. W ceremonii uczestniczył Kapelan Jednostki Wojskowej Komandosów, proboszcz Parafii pw. bł. Piotra Jerzego Frassati – Przemysław Tur. Lublinieccy harcerze udali się również do Olesna, biorąc udział we mszy świętej w intencji Ojczyzny oraz składając wiązankę pod pomnikiem Lotników Polskich.
W środę delegacja Jednostki Wojskowej Komandosów z Lublińca złożyła wieniec pod pomnikiem Powstańców Śląskich znajdującym się na Placu Pawła Golasia.
* * *
II Powstanie Śląskie, trwające od 19/20 do 25 sierpnia 1920 roku, było wystąpieniem zbrojnym mającym na celu usunięcie z obszaru plebiscytowego niemieckich organów bezpieczeństwa oraz utworzenie mieszanej policji polsko-niemieckiej, opartej na zrównoważonych zasadach.
25 kwietnia 1920 r. doszło w Bytomiu, Gliwicach, Katowicach, Chorzowie, Mysłowicach, Pszczynie, Radzionkowie, Rudzie, Rybniku, Wirku, Wodzisławiu, Zaborzu i Zabrzu do wieców protestacyjnych ludności zorientowanej propolsko przeciwko antypolskiemu terrorowi niemieckiemu. W trakcie wieców domagano się likwidacji Sicherheitspolizei, funkcjonującej w liczbie 5 tys. uzbrojonych Niemców, którzy po wycofaniu innych oddziałów mieli w założeniu strzec porządku.
Jednocześnie rozpoczął się strajk szkolny, w którym młodzież domagała się równouprawnienia dla języka polskiego w szkołach na Górnym Śląsku.
Niemieckie bojówki zaatakowały jednak polskie pochody świętujące obchody Konstytucji 3 maja. W nocy z 27/28 maja 1920 r. doszło do kolejnego ataku niemieckich bojówek na Polski Komisariat Plebiscytowy mieszczący się w Hotelu Lomnitz w Bytomiu oraz do zdemolowania lokali powiatowych Polskich Komitetów Plebiscytowych m.in. w Głogówku i Koźlu.
17 sierpnia 1920 r. po fałszywej informacji w prasie niemieckiej o zdobyciu Warszawy przez Armię Czerwoną, w Katowicach bojówki niemieckie zaatakowały przy ul. Warszawskiej siedzibę powiatowego inspektora Międzysojuszniczej Komisji – pułkownika Blancharda. Żołnierze francuscy zmuszeni byli użyć broni, zabijając 10 atakujących. W odwecie doszło do zlinczowania znanego polskiego lekarza dra Andrzeja Mielęckiego, który opatrywał rannych, a następnie do dewastacji siedziby polskiego komitetu plebiscytowego w Katowicach w hotelu „Deutsches Haus”.
Po wybuchu II Powstania Śląskiego, w związku z tym, że 24 sierpnia Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku nakazała rozwiązać niemiecką Sicherheitspolizei, uznano, że należy zakończyć działania powstańcze, co nastąpiło w dniu 25 sierpnia 1920 r. W ten sposób podstawowy postulat strony polskiej został spełniony. [na podstawie: wikipedia.pl]
Demonstracyjny charakter II powstania śląskiego wpłynął na stosunkowo niewielką liczbę ofiar. Różne źródła mówią o 100-180 poległych powstańcach. Najbardziej krwawe, ze względu na zasięg działań, było III powstanie. Szczególne miejsce pod tym względem zajmują bitwy o Kędzierzyn i Górę Św. Anny. Liczbę powstańców poległych w 1921 r. szacuje się na 2 tys. Łącznie straty polskie w trzech powstaniach śląskich ocenia się na około 2,7 tys. ludzi [źr: nowahistoria.interia.pl]
zdjęcia: Piotr Widera / lubliniecki.pl
