“Przez 12 godzin mogę zdobyć się na robienie rzeczy, które przerażałyby mnie, gdybym miał je robić przez całe życie.”
Tak Autorzy strony: http://www.kawacaffe.pl/dekalog-jana-xxiii/ spuentowali przemyślenia Angelo Giuseppe Roncalli – papieża Jana XXIII, który w swoim dzienniku spisał osobiste zasady, nazwane później “Dekalogiem codzienności”.
Im bardziej grzęźniemy w wirtualnej rzeczywistości, tym mniej w nas chęci do życia w realnym świecie, który nie jest tak pstro kolorowy, a w dodatku wymaga od nas cierpliwości, systematyczności, konsekwencji i często także fizycznego wysiłku. Ucieczka od prawdziwego życia w “matrix” filmowej fabuły czy emocjonującej gry powoduje, że powrót z każdym dniem wydaje się nam coraz trudniejszy. A życie nie czeka! Warto w swoje: “tu” i “teraz” włożyć całe serce, przekonywał samego siebie Jan XXIII. Może i nam “Dekalog codzienności” będzie pomocą w zmaganiu się z codziennymi przeciwnościami i własnymi słabościami. Może ułatwi realizację wielkopostnych postanowień.
“Tylko dzisiaj postaram się – wyłącznie żyć dniem dzisiejszym, nie chcąc rozwiązywać za jednym zamachem wszystkich problemów mego życia.
Tylko dzisiaj maksymalnie zatroszczę się o moją postawę: być uprzejmym, nikogo nie krytykować, ani tego nie pragnąć, nie uczyć karności nikogo poza samym sobą.
Tylko dzisiaj będę szczęśliwy w przekonaniu, że zostałem stworzony, aby być szczęśliwym i to, nie tylko w przyszłym świecie, ale również teraz.
Tylko dzisiaj przystosuję się do okoliczności i nie będę domagał się, by to one przystosowały się do moich planów.
Tylko dzisiaj przeznaczę przynajmniej dziesięć minut na dobrą lekturę, pamiętając, że jak pokarm potrzebny jest do życia ciała, tak dobra lektura potrzebna jest do życia duszy.
Tylko dzisiaj uczynię coś dobrego i nikomu o tym nie powiem.
Tylko dzisiaj uczynię przynajmniej jedną z tych rzeczy, których czynić nie lubię, a jeżeli moje zmysły czułyby się pokrzywdzone, postaram się, aby nikt się o tym nie dowiedział.
Tylko dzisiaj sporządzę szczegółowy plan dnia. Może nawet nie wypełnię go dokładnie, ale zredaguję. Będę się strzegł dwóch nieszczęść: pośpiechu i niezdecydowania.
Tylko dzisiaj będę wierzył niestrudzenie (nawet gdyby okoliczności mówiły co innego), że Opatrzność Boża opiekuje się mną tak, jakby nikogo innego na świecie nie było.
Tylko dzisiaj nie będę się lękał. Szczególnie zaś nie ulęknę się radować pięknem i wierzyć w dobro.”
