Gminna Woźniki: Samorządowcy, sołtysi, mieszkańcy i krewni Bohaterów uczcili 100. rocznicę II Powstania Śląskiego [zdjęcia]

W niedzielę 23 sierpnia na terenie gminy Woźniki uczczono 100. rocznicę wybuchu II Powstania Śląskiego. Hołd uczestnikom tamtych wydarzeń oddali m.in. przedstawiciele władz gminy Woźniki, Rady Miejskiej, sołtysi, mieszkańcy i krewni Powstańców.

Kwiaty i znicze złożono na cmentarzu w Woźnikach, w Lubszy – pod tablicą upamiętniającą Powstańców Śląskich i na cmentarzu oraz w Piasku – przy pomniku Augustyna Czornika, poległego w tym miejscu w trakcie powstańczych walk.

Na początku tygodnia podobne uroczystości odbyły się w Lublińcu – delegacje Hufca ZHP, Ochotniczej Straży Pożarnej oraz Jednostki Wojskowej Komandosów z Lublińca złożyły wówczas wiązanki i znicze pod pomnikiem Virtuti Militari na terenie Cmentarza Wojskowego oraz pod pomnikiem Powstańców Śląskich znajdującym się na Placu Pawła Golasia.

W środę 19 sierpnia, na terenie gminy Woźniki zawyły syreny. Władze zachęcały również mieszkańców, aby w tych szczególnych dniach, na grobach lub miejscach pamięci, złożyli oni znicze i kwiaty.

*     *     *

II Powstanie Śląskie, trwające od 19/20 do 25 sierpnia 1920 roku, było wystąpieniem zbrojnym mającym na celu usunięcie z obszaru plebiscytowego niemieckich organów bezpieczeństwa oraz utworzenie mieszanej policji polsko-niemieckiej, opartej na zrównoważonych zasadach.

25 kwietnia 1920 r. doszło w Bytomiu, Gliwicach, Katowicach, Chorzowie, Mysłowicach, Pszczynie, Radzionkowie, Rudzie, Rybniku, Wirku, Wodzisławiu, Zaborzu i Zabrzu do wieców protestacyjnych ludności zorientowanej propolsko przeciwko antypolskiemu terrorowi niemieckiemu. W trakcie wieców domagano się likwidacji Sicherheitspolizei, funkcjonującej w liczbie 5 tys. uzbrojonych Niemców, którzy po wycofaniu innych oddziałów mieli w założeniu strzec porządku.

Jednocześnie rozpoczął się strajk szkolny, w którym młodzież domagała się równouprawnienia dla języka polskiego w szkołach na Górnym Śląsku.

Niemieckie bojówki zaatakowały jednak polskie pochody świętujące obchody Konstytucji 3 maja. W nocy z 27/28 maja 1920 r. doszło do kolejnego ataku niemieckich bojówek na Polski Komisariat Plebiscytowy mieszczący się w Hotelu Lomnitz w Bytomiu oraz do zdemolowania lokali powiatowych Polskich Komitetów Plebiscytowych m.in. w Głogówku i Koźlu.

17 sierpnia 1920 r. po fałszywej informacji w prasie niemieckiej o zdobyciu Warszawy przez Armię Czerwoną, w Katowicach bojówki niemieckie zaatakowały przy ul. Warszawskiej siedzibę powiatowego inspektora Międzysojuszniczej Komisji – pułkownika Blancharda. Żołnierze francuscy zmuszeni byli użyć broni, zabijając 10 atakujących. W odwecie doszło do zlinczowania znanego polskiego lekarza dra Andrzeja Mielęckiego, który opatrywał rannych, a następnie do dewastacji siedziby polskiego komitetu plebiscytowego w Katowicach w hotelu „Deutsches Haus”.

Po wybuchu II Powstania Śląskiego, w związku z tym, że 24 sierpnia Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku nakazała rozwiązać niemiecką Sicherheitspolizei, uznano, że należy zakończyć działania powstańcze, co nastąpiło w dniu 25 sierpnia 1920 r. W ten sposób podstawowy postulat strony polskiej został spełniony.

Demonstracyjny charakter II powstania śląskiego wpłynął na stosunkowo niewielką liczbę ofiar. Różne źródła mówią o 100-180 poległych powstańcach. Najbardziej krwawe, ze względu na zasięg działań, było III powstanie. Szczególne miejsce pod tym względem zajmują bitwy o Kędzierzyn i Górę Św. Anny. Liczbę powstańców poległych w 1921 r. szacuje się na 2 tys. Łącznie straty polskie w trzech powstaniach śląskich ocenia się na około 2,7 tys. ludzi.

Ostatnie z powstań, którego celem przyłączenie Górnego Śląska do Polski, to jedna z pięciu polskich insurekcji zakończonych sukcesem. Wraz z dwoma powstaniami wielkopolskimi: z 1806 r. i z lat 1918–1919, powstaniem sejneńskim z 1919 r. oraz II powstaniem śląskim z 1920 r. jest zaliczane do zwycięskich powstań narodowych w historii Polski.

na podstawie, zdjęcia: Gmina Woźniki [Facebook] / wikipedia.pl / nowahistoria.interia.pl