Zbliża się długo oczekiwany weekend majowy. Jeśli, w kwestii obowiązków zawodowych, ktoś wcześniej przemyślał możliwość wykorzystania urlopu – może teraz liczyć nawet na tygodniowy odpoczynek, od poniedziałku 29 kwietnia, aż do niedzieli 5 dnia maja.
Należy jednak wziąć pod uwagę, że sielankę w pierwszych dniach miesiąca tak naprawdę zawdzięczamy ważnym datom, o których powinniśmy pamiętać.
.
1 maja: Dla ludzi pracy.
Już w środę obchodzić będziemy Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy, zwany również Świętem Pracy lub bardziej popularnie – Dniem 1 Maja. Jest to światowe święto klasy robotniczej, wprowadzone po raz pierwszy już w 1890 roku. Od roku 1950 w Polsce jest ono świętem państwowym.
Obchody zapoczątkowała w 1889 roku II Międzynarodówka, dla upamiętnienia wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 w Chicago, w Stanach Zjednoczonych, podczas strajku będącego częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy.
Na ziemiach polskich pierwsze obchody również miały miejsce w roku 1890. Odbywały się niejednokrotnie wbrew woli zaborców. Współorganizowane były m.in. przez działaczy II Proletariatu. Masowe demonstracje, pochody oraz starcia z carskim wojskiem, policją i kozakami, a także wspierającymi je nacjonalistycznymi bojówkami, miały miejsce w czasie rewolucji 1905 roku na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego. Organizowały je głównie Polska Partia Socjalistyczna, Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy oraz Bund – Powszechny Żydowski Związek Robotniczy na Litwie, w Polsce i Rosji.
W czasach PRL, 1 maja organizowano pochody pierwszomajowe. W latach 80. nielegalne demonstracje pierwszomajowe organizowała, w opozycji do oficjalnych obchodów, podziemna Solidarność. Święto Pracy było jednym z najważniejszych świąt w PRL-u. Miało ono również szczególną wagę dla nazewnictwa w tym okresie. Nazwę imienia „1 maja” nosiło wiele ulic i placów Polski.
* * *
2 maja: Wywieś flagę!
Kolejnym, ważnym dniem podczas “majówki” jest Święto Flagi Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadzone na mocy Ustawy z 20 lutego 2004 roku, obchodzone między świętami państwowymi – wspomnianym Świętem Pracy i Świętem Narodowym Konstytucji 3 Maja. Tego samego dnia obchodzimy również Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
2 maja nie jest dniem wolnym od pracy, jednak wielu Polaków bierze w ten dzień urlop, ze względu na to, że ta data jest jedyną w kalendarzu występującą pomiędzy dwoma dniami wolnymi od pracy.
15 października 2003 roku do laski marszałkowskiej wpłynął poselski projekt autorstwa posła Edwarda Płonki, wnoszący zmiany w Ustawie o godle, barwach i hymnie RP oraz ustanawiający m.in. Dzień Flagi RP. Wybór dnia 2 maja nie był przypadkowy – chodziło o dzień w którym Polakom towarzyszą refleksje o szczytnych kartach historii Polski, wypełnienie wolnego dnia pomiędzy świętami narodowymi, oraz podkreślenie obchodów Światowego Dnia Polonii. Decyzję o ustanowieniu Dnia Flagi Sejm podjął 20 lutego 2004 roku.
Co ciekawe – właśnie dnia 2 maja w 1945 roku polscy żołnierze, zdobywający stolicę hitlerowskich Niemiec, umieścili biało-czerwoną flagę na Kolumnie Zwycięstwa – Siegessäule oraz na Reichstagu w Berlinie. W latach PRL, w tym dniu zdejmowano po 1 maja flagi państwowe, aby nie były one eksponowane w dniu, zniesionego przez władze komunistyczne, Święta Konstytucji 3 Maja.
W trakcie Święta Flagi Rzeczypospolitej Polskiej organizowane są różnego rodzaju akcje i manifestacje patriotyczne. Dla przykładu, w Bytomiu, w dniu 2 maja 2009 roku, ponad 500 osób utworzyło biało-czerwoną flagę z przygotowanych wcześniej i równocześnie uniesionych parasolek. Była to prawdopodobnie największa utworzona flaga w Polsce z okazji Dnia Flagi.
W ostatnich latach, powszechne stało się noszenie w tym dniu kokardy narodowej. Zwyczaj ten spopularyzował prezydent Lech Kaczyński. Był kontynuowany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego, a obecnie robi to prezydent Andrzej Duda.
* * *
3 maja: Święto, które przetrwało reżimy.
Święto Narodowe Trzeciego Maja – bo tak brzmi jego pełna nazwa – ustanowione zostało w roku 1919 i reaktywowane w 1990 roku po upadku komunizmu.
3 maja 1791 roku uchwalono w Polsce, drugą po korsykańskiej, Konstytucję w nowożytnej Europie, a na świecie trzecią po amerykańskiej. Wyprzedziła ona m.in. konstytucję francuską, po tym jak została uchwalona przez Sejm Czteroletni, zwołany w październiku 1788 roku. Pierwsze obchody celebrowano już w rok od uchwalenia Konstytucji.
W okresie zaborów Polski świętowanie rocznic Konstytucji 3 maja było zakazane przez wszystkich najeźdźców. Polacy, którzy odważyli się obchodzić publicznie to święto byli surowo karani przez policję.
Obchody rocznicy konstytucji 3 maja były organizowane także w zagranicznych skupiskach Polonii, m.in. w Chicago.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, rocznica Konstytucji 3 maja została uznana za święto narodowe uchwałą Sejmu Ustawodawczego z 29 kwietnia 1919. Po II wojnie światowej obchodzono je tylko do roku 1946, kiedy w wielu miastach doszło do demonstracji studenckich. Od tego czasu władze komunistyczne zaprzestały i zabroniły publicznego świętowania, a próby manifestowania były często tłumione przez milicję. Święto to zostało oficjalne zniesione Ustawą z 18 stycznia 1951 roku o dniach wolnych od pracy.
Dopiero w roku 1981 władze ponownie świętowały to historyczne wydarzenie – świadczą o tym gazety codzienne z tego czasu m.in. Trybuna Ludu, Głos Robotniczy, Życie Warszawy. Tym samym w roku 1981, pierwszy raz po wojnie, świętowano rocznicę Uchwały Majowej.
Święto Narodowe Trzeciego Maja przywrócono ustawą z 6 kwietnia 1990 (weszła w życie 28 kwietnia). Pierwsze uroczyste obchody święta 3 maja w Warszawie na Placu Zamkowym w 1990 odbywały się w obecności prezydenta Wojciecha Jaruzelskiego. Do dzisiaj stanowi ono jedno z najważniejszych polskich wydarzeń w kalendarzu.
.
PRZYPOMINAMY, ŻE
UROCZYSTOŚCI ZWIĄZANE ZE ŚWIĘTEM NARODOWYM TRZECIEGO MAJA
ODBĘDĄ SIĘ NA CMENTARZU WOJSKOWYM W LUBLIŃCU O GODZINIE 9:00
.
Na podstawie: Wikipedia.pl
